در هر پله ای که باشی خدا یک پله از تو بالاتره

سفری باید رفت
سفری بی همراه...
گم شدن تا ته تنهایی محض!!!
یار تنهایی من با من گفت:
هر کجا لرزیدی،
از سفر ترسیدی،
تو بگو از ته دل
من خدا را دارم...

من خدا را دارم

             کوله بارم بر دوش

                         سفری می باید

                             سفری تا ته تنهایی محض

هر کجا لرزیدی

          از سفر ترسیدی

                      فقط اهسته بگو

                         من خدا را دارم...

کاش می شد...

خوبی ها را با هم جمع کرد

بدی ها را از هم کسر کرد

 غم ها را با هم تقسیم کرد

 شادی ها را در هم ضرب کرد

محبت و تمام صفات نیک را به توان بی نهایت رساند

      و مشکلات را زیر رادیکال برده و از آن جذر بگیریم

                 تا مفهوم واقعی زندگی را بهتر و بیشتر بفهمیم!

گاهی گمان نمیکنی ولی می شود...

 گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود...

گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است...

گاهی نگفته قرعه بنام تو می شود...

گاهی گدای گدای گدایی و بخت نیست...

گاهی تمام شهر گدای تو می شود...

از کسانی که از من متنفرند ممنونم. آنان مرا قوی می کنند
و از کسانی که مرا دوست دارند ممنونم. آنان قلب مرا بزرگ می کنند
و از کسانی که مرا ترک می کنند ممنونم. آنان به من یادآوری می کنند که هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست.
و از کسانی که با من میمانند ممنونم. آنان مفهوم دوست داشتن واقعی را به من می آموزند...

دست نوازش

روزي در يك دهكده كوچك، معلم مدرسه از دانش آموزان  سال اول خود خواست تا تصوير چيزي  را كه  نسبت به ان  قدردان  هستند را نقا شي كنند . او با خود فكر كرد كه اين بچه هاي فقير حتما تصاوير بوقلمون و يا ميز پر از غذا را نقاشي خواهند كرد، ولي وقتي(دا گلاس) نقاشي ساده كودكانه خود را تحويل داد، معلم  شوكه شد!

او تصوير يك (( دست)) را كشيده بود، ولي اين دست چه كسي بود؟

بچه هاي كلاس هم مانند معلم از اين نقاشي مبهم، تعجب كردند! يكي از بچه ها گفت: من فكر مي كنم اين دست خداست كه به ما غذا مي رساند و يكي ديگر گفت: شايد اين دست كشا ورزي است كه گندم مي كارد و بوقلمون ها را پرورش مي دهد . هركس  نظري مي داد تا اينكه معلم، بالاي سر دا گلاس رفت واز او پرسيد: اين دست چه كسي است، دا گلاس؟

داگلاس در حالي  كه خجالت مي كشيد، اهسته جواب داد : (( خانم معلم، اين دست شما ست .))

معلم به ياد آورد از وقتي كه داگلاس پدر و مادرش را از دست داده بود، به بهانه هاي  مختلف

نزد او مي آمد  تا خانم معلم  دست نوازشي بر سر او بكشد...